15 мая - Міжнародны дзень сям'і
Складзена на аснове кнігі гутарак са
Найсвяцейшым патрыярхам Кірылам
«Быць верным Богу».
У юныя гады кожны чалавек адкрывае ў сабе моцнае імкненне мець больш цесныя і даверныя адносіны з тым адзіным ці тым адзіным, хто падзяляў бы з ім яго духоўнае і цялеснае жыццё. Выкананнем гэтага жадання з'яўляецца сям'я, у якой асоба знаходзіць паўнату і цэласнасць жыцця.
Але можа здарыцца і па-іншаму. Нярэдка моладзь выкарыстоўвае закладзенае ў ёй прыроднае імкненне да процілеглай падлогі, абмежаваўшы пошукам цялеснага задавальнення. Што адбываецца ў дадзеным выпадку? Калі цялесныя зносіны ставіцца на першае месца, то асоба сяброўкі ці сябра перастае гуляць галоўную ролю. Захоплены запалам чалавек, бачыць толькі знешнюю і эмацыйную прывабнасць іншага і застаецца абыякавым да яго ўнутранага свету. У выніку - як толькі праходзіць запал, адразу губляецца і цікавасць да чалавека.
Цялесныя сувязі па-за сям'ёй зневажаюць чалавечую годнасць.
Сёння вельмі модныя грамадзянскія шлюбы, калі хлопец і дзяўчына сыходзяцца і жывуць сумесна, не жадаючы браць на сябе ніякіх абавязацельстваў ні перад Богам, ні перад людзьмі. Калі ў іх складваецца жыцця, то яны застаюцца разам і потым нават рэгіструюць шлюб, бяруць шлюб у царкве. А калі не, то разыходзяцца. Многія лічаць, што ў сямейных адносінах багаты вопыт з'яўляецца асновай наступнага поспеху. У адносінах да любой прафесіі гэта справядлівае сцвярджэнне. Але да інтымных адносін яно непрымяняльнае.
Чым больш у чалавека было захапленняў і сувязяў, тым больш ён становіцца недаверлівым і падазроным. У яго губляецца здольнасць раскрывацца перад іншым чалавекам і давяраць яму. Больш за тое, такі чалавек не здольны шукаць кампраміс і пераадольваць цяжкасці ў адносінах, а проста разрывае зносіны.
Перад намі стаіць праблема разбурэння сям'і і скарачэння нараджальнасці не таму, што мы бедныя. Афрыка, Азія, Лацінская Амерыка ды і дарэвалюцыйная Расія таму прыклады. Відавочна, што людзі не заводзяць дзяцей па іншых меркаваннях. Мы перастаем быць здольнымі на ахвяру. Мы перастаем быць здольнымі сябе іншаму аддаць: ахвяраваць сваім часам, сваімі прыбыткамі, сваім водпускам, сваім камфортам. Значна камфортней, калі ў цябе адно дзіця, а м.б калі і зусім няма дзяцей, зусім камфортна. І людзі аддаюцца гэтай няцяжкай асалодзе жыццём, ігнаруючы свае вельмі важныя абавязкі па стаўленні да Бога і адзін аднаму.
Сям'я - гэта сумесная праца па дасягненні ўзаемаразумення, узаемадапамогі, нарэшце, уласнага шчасця.
Сям'я немагчымая без дзяцей. Яны з'яўляюцца працягам мужа і жонкі. Вядома, выхаванне дзяцей - гэта праца, але сапраўднай радасці без намаганняў не бывае. Трэба любіць працу, якая стварае сапраўднае шчасце выхавання і зносін з дзецьмі.
Яшчэ сям'я - гэта ўмацаванне і падтрымка сувязяў са старэйшым пакаленнем . Вядома, праблема бацькоў і дзяцей заўсёды будзе заставацца актуальнай з-за несупадзення жыццёвага досведу розных пакаленняў. Але гэтае несупадзенне можна разглядаць не як крыніца канфліктаў, а нагода для цесных зносін. Важнай умовай такіх узаемакарысных зносін з'яўляюцца павага да старэйшых і, адначасова, уважлівае стаўленне бацькоў да сваіх дзяцей.
Звяртаючыся да айцоў сямействаў, святы апостал Павел пераконваў іх не раздражняць сваіх дзяцей.
Каштоўнасці сям'і і шлюбу, міласэрнасці, спачування, устрыманасці маюць шмат у чым непераходзячы характар.
Урач-валеолаг УАЗ «Асіповіцкі райЦГЭ» К.М.Рак
